Ruwe variatie in stromen van belastingen, die verbonden zijn met hoogspannings-leidingen,veroorzaken radiofrequentie-interferentie. Normaal gesproken definieert het “geleide” emissieruis, de interferentie die, via de voedingsdraden, op de hele lijn terechtkomt.
Het “uitgestraalde” emissiegeluid daarentegen wordt door de draden door de lucht uitgezonden alsof het antennes zijn.
In feite is het verschil functioneel voor de beschrijving van fenomenen, omdat elke geleide ruis (tijdsafhankelijke spanningen en stromen) overeenkomt met een uitgestraalde ruis. Aan de andere kant induceert elke uitgestraalde ruis via de aanwezige draden, die in dit geval als ontvangstantennes werken, een equivalent geleid elektrisch signaal (de effectiviteit van deze verschijnselen is natuurlijk
frequentie afhankelijk).
Het is dus van groot belang dat de regel van de LC-filters geldt voor de stroomlijndistributie, die de interferentie-uitwisseling met het elektrische netwerk moet vermijden, die door iedereen wordt gebruikt.
De typische LC-filter heeft de volgende configuratie: Gecompenseerde spoel (L1), Blokspoel (L2-L3), Klasse X-condensator (Cx), Klasse Y-condensator (Cy), Weerstand (R) L1 en Cx worden gebruikt voor het onderdrukken van de "differentiële modus" -ruis.
L2, L3, Cy en L1 voor degene in de "gemeenschappelijke modus".
Het typische invoegverlies van de eentrapsfilters ligt ongeveer tussen 30 en 50 dB. Waarden rond de 80 dB zijn typisch voor de tweetrapsfilters.
